Οι περισσότεροι θέλουμε τα πάντα τώρα. Αν μπορούσαμε να πατήσουμε ένα κουμπί και να αποκτήσουμε ό,τι μας έχει ορίσει σαν επιτυχία η κοινωνία, θα το πατούσαμε μανιωδώς. Σήμερα, στην εποχή της γρήγορης πληροφορίας και των πολλών επιλογών, ίσως να έχει χαθεί λίγο η αξία των πραγμάτων. Ενώ η τιμή είναι εμφανής, ίσως να μην ξέρουμε πόσο αξίζει το κάθε τι εκεί έξω. Παλαιότερα, λόγω του ότι τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, η αναμονή ήταν πιο γλυκιά και η κάθε στιγμή διαρκούσε περισσότερο. Σε αντίθεση με το σήμερα, που τα πάντα κινούνται πολλά clicks πιο γρήγορα. Είναι σαν να μας έχει πάρει μαζί της αυτή η μεγάλη μπάλα που έχουμε βαφτίσει εξέλιξη, σε μια απέραντη κατηφόρα. Μερικοί άνθρωποι τρέχουν σαν τον Βέγγο μέχρι να καταλάβουν αυτό που συμπέρανε και αυτός..

“Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία. Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια… Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν… Χάσιμο χρόνου. Θα το δείς κι εσύ όσο μεγαλώνεις…”

Πόσοι είναι αυτοί γύρω μας που παθαίνουν burn out προσπαθώντας να ευχαριστήσουν τους πάντες και πάντα. Αξίζει μια ζωή να ζεις σαν κυνηγημένος για να καλύψεις τις πλαστές σου ανάγκες και να ευχαριστήσεις ανθρώπους που δεν δίνουν δεκάρα για σένα; Είναι αρκετά κυνικό, αλλά ένα είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή, ο θάνατος. Δεν είναι τόσο μελοδραματικό, όσο ρεαλιστικό. Ο σκοπός αυτού του δώρου που ονομάζεται ζωή, είναι πολύ απλά το να ζεις την κάθε στιγμή. Πάντα θα σου λείπει κάτι, ό,τι και να’ ναι αυτό και πάντα όταν το αποκτάς θα σου λείπει κάτι άλλο. Ένας φαύλος κύκλος μέσα στο άγχος. Βλέπεις ανθρώπους που οικονομικά δεν ξέρουν τι έχουν και ψυχικά είναι νεκροί. Βλέπεις και άλλους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και στο χαμόγελο τους έχουν τα πάντα.. Η πραγματική αξία δεν είναι χρηματική και αυτό μπορείς να το καταλάβεις εύκολα επειδή δεν πουλιούνται όλα, όπως και δεν αγοράζονται όλα. Το μόνο πολύτιμο πράγμα που έχεις, είναι αυτό που δεν θα μπορούσες να χάσεις σ’ ένα ναυάγιο.
Όσο γρήγορα και να πας είσαι υποχρεωμένος να πληρώσεις το τίμημα του χρόνου και ίσως να παίρνεις ένα ακόμα ρίσκο. Όταν πας να κάνεις ένα άλμα, πάντα διατρέχεις τον κίνδυνο να πέσεις κάτω, όσο καλός και αν είσαι. Η πραγματική αξία, ίσως είναι όταν παγώνεις το χρόνο και ζεις στο τώρα. Αυτό που σήμερα σου φαίνεται βουνό, κάποια μέρα θα το κατακτήσεις απολαμβάνοντας τη θέα, κάνοντας ένα βήμα τη φορά.

Το παραπάνω κείμενο δεν έχει σκοπό να πείσει κανέναν για τίποτα, αντιθέτως αποτελεί απλά τις απόψεις μου.