Τις απόψεις μας, καλό είναι να τις κρατάμε και όχι να μας κρατάνε. Αυτό δεν μας κάνει ασταθείς, αλλά ελεύθερους. Βλέπω ανθρώπους με πάγιες πεποιθήσεις, αλυσοδεμένους στα πιστεύω τους, που μιλούν με μόνο σκοπό να επιβεβαιωθούν. Σε έναν υγιή διάλογο, υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων, αυτοί που σε ακούνε για να σε καταλάβουν και αυτοί που σε ακούνε για να σου απαντήσουν. Η λογική σειρά είναι, πρώτα να κατανοήσεις τι θέλει να σου πει ο συνομιλητής σου και μετά αν έχεις κάτι να πεις, να απαντήσεις. Ο Μοχάμεντ Άλι (Αμερικανός πυγμάχος), είχε πει ότι: “Ο άνθρωπος που στα 50 βλέπει τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο που τον έβλεπε στα 20, άφησε να πάνε χαμένα 30 χρόνια από τη ζωή του.” Νομίζω ότι η ελευθερία, πολλές φορές είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξέλιξη. Εάν είσαι σκλάβος της συνήθειας, δεν μπορείς να υποστηρίζεις ότι είσαι ελεύθερος άνθρωπος. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είναι κακό να έχεις μια “ρουτίνα”, κακό είναι να είσαι εξαρτημένος από αυτήν. Για έναν ικανό και ελεύθερο άνθρωπο δεν υπάρχει μόνο μια οπτική γωνία. Με τα πόδια του θα πάει σε όσες “οπτικές γωνίες” επιθυμεί και θα απολαύσει τη θέα από κάθε σημείο, για όσο αυτός θέλει. Κάποιοι από τους γνωστούς σου αν εξελιχθείς, θα δυσαρεστηθούν και θα σου πουν ότι έχεις αλλάξει. Οι φίλοι σου όμως αν αλλάξεις, θα χαρούν και θα σου πουν ότι έχεις εξελιχθεί. Όπως και να έχει, νομίζω ότι η άποψη όλων είναι σημαντική, κυρίως για να δεις τις προθέσεις τους. ‘Ένας ελεύθερος άνθρωπος, οφείλει να λαμβάνει υπόψιν όλες τις πληροφορίες γύρω του, αλλά να μην παρεκκλίνει. Πράττουμε με γνώμονα την ηθική μας πυξίδα και το συμπέρασμα που βγάζουν δύο στενοί συνεργάτες, η καρδία μας μαζί με το μυαλό μας. Επέλεξε συνειδητά ποιόν δρόμο θέλεις να ακολουθήσεις και για πόσο. Αν στην πορεία αλλάξεις γνώμη, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Ένα ερώτημα που προκύπτει στις μέρες μας, είναι κατά πόσο μπορούμε να λογιζόμαστε ελεύθεροι. Λαμβάνονται αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς, θα έλεγε κάποιος και όχι άδικα. Κάποιος άλλος, θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η Ευρώπη βγάζει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των αποφάσεων που ακολουθούμε ευλαβικά στην χώρα μας. Όμως εμείς δεν έχουμε επιλέξει να ζούμε στην Ελλάδα, κράτος μέλος της Ευρώπης, με συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Το ίδιο ισχύει και για την εγχώρια πολιτική σκήνη. Μας ενοχλούν οι αποφάσεις των κυβερνώντων, ενώ δεν λαμβάνουμε μέρος στα κοινά. Εγώ δεν λέω να μην έχεις γνώμη, αλλά να μην αδιαφορείς επιλεκτικά όταν σου δίνεται η ευκαιρία, κάθε τέσσερα χρόνια. Αν η ψήφος σου είναι η φωνή σου, μην είσαι μουγγός την κρίσιμη στιγμή. Για την ιστορία, στην αρχαία Ελλάδα, όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, σε καλούσαν τυχαία στην πολιτική σκηνή του τόπου και όχι με εκλογές όπως σήμερα. Αυτό γινόταν, διότι οι Αθηναίοι δεν πίστευαν στην διαδικασία των εκλογών, σαν δημοκρατικό τρόπο. Για να δοθεί πλήρης εξουσία στον λαό, πίστευαν ότι αυτό δεν θα γινόταν με την εκλογή πλουσίων και την υποστήριξη των συμφερόντων τους. Είμαστε υπεύθυνοι, όχι μόνο για όσα κάνουμε, αλλά και για όσα δεν κάνουμε. Κάθε ανάληψη ευθύνης, είναι και μία ελευθερία, πού πηγάζει καθαρά από την επιλογή σου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης.
Ζίγκμουντ Φρόυντ
Το παραπάνω κείμενο δεν έχει σκοπό να πείσει κανέναν για τίποτα, αντιθέτως αποτελεί απλά τις απόψεις μου.
